Sometimes I sit and think, and sometimes I just sit.

Als er een winkel is waarin ik urenlang kan rondsnuffelen, dan is het Concerto wel. Voor wie Concerto niet kent (ga je schamen): je kunt het je voorstellen als de Waterstones voor muziek. Een vijf panden grote CD / LP-walhalla met sinds kort ook nog eens een gezellig cafeetje erbij. Hallelujah. Aangezien ik steevast weiger muziek online te bestellen, grijp ik elke kans aan om op de fiets te springen naar de Utrechtsestraat. Maar zodra ik de winkel binnenstap, verlies ik algauw mijn oorspronkelijke doel uit ogen. Zo. Veel. Muziek. Dwalend tussen de bakken vol CD's en LP's en met een steeds groter wordende stapel albums in mijn handen is de wanhoop al snel nabij. "Welke moet ik kopen?!?!?"

De laatste keer dat ik er was viel mijn oog plotseling op een vrolijk hoesje tussen de nieuwe releases. Een simpel tekeningetje, in vergelijking tot de omliggende albums waar een heel team aan ontwerpers op heeft zitten broeden. Ik nam de CD in handen en grinnikte om de titel. Sometimes I sit and think, and sometimes I just sit; zoiets alledaags dat het haast niet leek thuis te horen in het tijdperk van dramatische lovesongs. Ik had nog nooit van Courtney Barnett gehoord, maar moest mezelf bedwingen om het album niet meteen te kopen omdat het er zo leuk uit zag. "Eerst maar eens opzoeken op Spotify, dan zien we wel verder..."

Courtney Barnett is een singer-songwriter uit Melbourne, Australië. Normaal gesproken heb ik niet zo veel met singer-songwriters (en dat is zacht gezegd), maar Courtney Barnett is een geval apart. Met haar bluesy deuntjes en strakke gitaarriffs, en tegelijkertijd een altijd rustige stem, vind ik het dan ook moeilijk om haar in een bepaald genre te plaatsen. Het zijn vooral de teksten die haar zo origineel maken. Op een bijna poëtische manier beschrijft ze tot in de details willekeurige scènes uit haar leven. In het nummer Avant Gardener zingt ze bijvoorbeeld over hoe een rustig ochtendje tuinieren door een allergische reactie eindigt in een bijna-doodervaring. Je zult het maar verzinnen.

"The yard is full of hard rubbish, it's a mess and

I guess the neighbors must think we run a meth lab

We should amend that

I pull the sheets back

It's 40 degrees

And I feel like I'm dying

Life's getting hard in here

So I do some gardening

[...]

I feel proactive

I pull out weeds

All of a sudden

I'm having trouble breathing in"

In dit Tiny Desk Concert speelt ze - weliswaar zonder band - Avant Gardener, History Eraser en Depreston. De eerste twee staan op haar eerste album A Sea of Split Peas en Depreston staat op haar nieuwe album, Sometimes I Sit and Think, and Sometimes I Just Sit, wat in maart dit jaar uitkwam.

Zo. Ik heb ook weer mooi een reden om naar Concerto te gaan. En jij misschien ook?